​Ποθώ το στόμα σου, τη φωνή σου, τα μαλλιά σου. Σιωπηλός, πεινασμένος, ενεδρεύω στους δρόμους. Το ψωμί δε με τρέφει, η αυγή με ταράζει, Αναζητώ τον υγρό ήχο των βημάτων σου, όλη μέρα. Ορέγομαι το λαμπερό χαμόγελό σου, τα χέρια σου, στο χρώμα του άγριου σιταριού. Ορέγομαι τα χλωμά πετράδια των νυχιών σου, Θέλω να καταφάω το δέρμα σου σαν ολόκληρο αμύγδαλο.   Θέλω να καταφάω την ηλιαχτίδα που τρεμοπαίζει στην ομορφιά σου, τη μύτη σου, αρχόντισσα του αλαζονικού προσώπου σου, Θέλω να καταφάω την φευγαλέα σκιά από τα ματόκλαδά σου. Και περπατώ πεινασμένος, οσφραινόμενος το λυκόφως, Ψάχνοντας για σένα και τη ζεστή καρδιά σου. Όπως το πούμα στη χέρσα ερημιά.